مجازات پولشویی چیست؟

مجازات پولشویی چیست؟

برای مجازات افرادی که در عمل پولشویی شرکت می‌کنند، دو نوع جزای اصلی وجود دارد که به این ویژه وابسته است:

1. اگر جمع اموال پولشویی و عواید آن تا ۱ میلیارد تومان باشد، مجرم به جزای نقدی محکوم می‌شود و علاوه بر این، به حبس تعزیری درجه پنجم نیز محکوم خواهد شد.
2. اگر جمع اموال پولشویی و عواید آن بیشتر از ۱ میلیارد تومان باشد، مجرم علاوه بر جزای نقدی، به حبس تعزیری درجه چهارم نیز محکوم خواهد شد.

پولشویی چیست؟

پولشویی (Money Laundering) فرآیندی است که طی آن منشا پولی که از طریق فعالیت‌های غیر قانونی نظیر قاچاق مواد مخدر، فساد، اختلاس، قمار و دیگر فعالیت‌های مجرمانه به دست آمده، پنهان می‌شود و به جای آن منشایی قانونی برای آن ساخته می‌شود.

نحوه عملکرد و مراحل پولشویی

پولشویی یکی از مهم‌ترین جنبه‌های جرایم سازمان‌یافته است که طی آن، درآمدهای حاصل از فعالیت‌های غیرقانونی به گونه‌ای وارد سیستم مالی قانونی می‌شوند که منبع واقعی آن‌ها پنهان بماند.

در ادامه، هر یک از این مراحل به تفصیل توضیح داده می‌شود.

جایگذاری (Placement)

در این مرحله، پول کثیف به سیستم مالی قانونی وارد می‌شود. این کار ممکن است به روش‌های مختلفی انجام شود، از جمله:

1. واریز نقدی به حساب‌های بانکی: مجرمان می‌توانند پول نقد را به صورت مستقیم به حساب‌های بانکی واریز کنند. برای اینکه این کار مشکوک به نظر نرسد، ممکن است از حساب‌های متعدد و با مقادیر کوچک استفاده کنند.
2. خرید کالاها و خدمات: خرید بلیط‌های بخت‌آزمایی، بلیط‌های مسافرتی، یا کارت‌های هدیه با پول نقد و سپس فروش آن‌ها برای دریافت پول قانونی.
3. سرمایه‌گذاری در کسب‌وکارها: مجرمان ممکن است پول کثیف را به کسب‌وکارهای خود یا دیگران تزریق کنند. به عنوان مثال، صاحب یک رستوران می‌تواند درآمد روزانه خود را بیش از حد معمول گزارش کند و پول کثیف را با درآمد قانونی مخلوط کند.

لایه‌بندی (Layering)

لایه‌بندی، مرحله‌ای است که طی آن با انجام تراکنش‌های پیچیده و متعدد، ردپای پول پنهان می‌شود. هدف اصلی در این مرحله، قطع کردن ارتباط بین پول و منبع اصلی آن است. روش‌های معمول در این مرحله عبارتند از:

1. انتقالات بین‌المللی: انتقال پول به حساب‌های بانکی در کشورهای مختلف با قوانین نظارتی ضعیف.
2. تأسیس شرکت‌های صوری: ایجاد شرکت‌های کاغذی یا صوری که هیچ فعالیت واقعی ندارند اما برای انتقال و پنهان‌سازی پول به کار می‌روند.
3. استفاده از حساب‌های واسطه: انتقال پول از طریق حساب‌های واسطه که می‌تواند شامل حساب‌های شخصی، شرکت‌ها، یا حتی حساب‌های خیریه باشد.
4. خرید و فروش دارایی‌ها: خرید دارایی‌های ارزشمند مانند املاک، طلا، جواهرات و سپس فروش آن‌ها به منظور قطع کردن ردپای پول.

ادغام (Integration)

در این مرحله، پولی که به خوبی شسته شده است، دوباره وارد سیستم مالی قانونی می‌شود و به عنوان پول پاک و مشروع مورد استفاده قرار می‌گیرد.

روش‌های ادغام عبارتند از:

1. سرمایه‌گذاری در کسب‌وکارهای مشروع: مجرمان ممکن است پول شسته شده را در کسب‌وکارهای قانونی مانند رستوران‌ها، هتل‌ها، یا شرکت‌های تجاری سرمایه‌گذاری کنند.
2. خرید دارایی‌های گران‌قیمت: خرید املاک، اتومبیل‌های لوکس، آثار هنری و دیگر دارایی‌های با ارزش.
3. استفاده از حساب‌های بانکی مشروع: انتقال پول به حساب‌های بانکی که به عنوان منابع قانونی شناخته می‌شوند و سپس استفاده از آن برای هر نوع فعالیت مالی.
4. بازپرداخت بدهی‌ها: استفاده از پول شسته شده برای پرداخت بدهی‌ها و تعهدات مالی.

ابزارها و تکنیک‌های مورد استفاده در پولشویی

برای موفقیت در فرآیند پولشویی، مجرمان از ابزارها و تکنیک‌های متنوعی استفاده می‌کنند:

1. بانک‌های سایه‌ای: استفاده از مؤسسات مالی غیررسمی که تحت نظارت دقیق قرار ندارند.
2. پول‌های دیجیتال و ارزهای رمزنگاری‌شده: استفاده از ارزهای دیجیتال مانند بیت‌کوین که قابلیت انتقال سریع و ناشناس دارند.
3. شرکت‌های پوششی: تأسیس شرکت‌های قانونی که ظاهر قانونی دارند اما در واقع برای پنهان‌سازی پول کثیف به کار می‌روند.
4. حساب‌های اجاره‌ای: اجاره حساب‌های بانکی دیگران برای انتقال پول.

اقدامات قانونی و نظارتی برای مقابله با پولشویی

برای مقابله با پولشویی، بسیاری از کشورها قوانین و مقررات خاصی را وضع کرده‌اند که شامل موارد زیر است:

1. گزارش تراکنش‌های مشکوک: بانک‌ها و مؤسسات مالی موظف به گزارش تراکنش‌های مشکوک به نهادهای نظارتی هستند.
2. شناسایی مشتریان (KYC): مؤسسات مالی باید اطلاعات دقیق مشتریان خود را جمع‌آوری و تأیید کنند.
3. تبادل اطلاعات بین‌المللی: همکاری بین‌المللی برای تبادل اطلاعات مالی و ردگیری تراکنش‌های مشکوک.
4. مجازات‌های سنگین: اعمال مجازات‌های سنگین برای افراد و مؤسساتی که در پولشویی دخالت دارند.

پولشویی نه تنها اقتصاد قانونی را تحت تأثیر قرار می‌دهد، بلکه می‌تواند به ترویج جرم و جنایت در جامعه منجر شود. بنابراین، مقابله با این پدیده نیازمند همکاری بین‌المللی و اجرای قوانین سخت‌گیرانه است.

انواع پولشویی: روش‌ها و تکنیک‌های رایج

پولشویی یکی از روش‌های مهمی است که مجرمان برای پنهان کردن منشاء غیرقانونی پول خود از آن استفاده می‌کنند. روش‌های مختلف پولشویی به مرور زمان پیشرفته‌تر و پیچیده‌تر شده‌اند. در این مطلب به بررسی انواع و روش‌های رایج پولشویی می‌پردازیم.

اسمورفینگ (Smurfing) یا ساختارسازی

در این روش، مجرم پول زیادی را به سپرده‌های کوچک متعدد تقسیم می‌کند تا از شناسایی منبع آن جلوگیری کند. این روش با انتقال مکرر و مقادیر کم پول به حساب‌های مختلف، به بانک‌ها و نهادهای نظارتی اجازه نمی‌دهد تا به راحتی به غیرقانونی بودن منبع پول پی ببرند.

استفاده از حساب‌های بانکی خارجی

برخی کشورها قوانین پولشویی کمتری دارند، بنابراین مجرمان با استفاده از قاطران (Mules) مقادیر زیادی پول نقد را از مرزها عبور می‌دهند و به حساب‌های بانکی در کشور مقصد واریز می‌کنند. این روش به آنها اجازه می‌دهد تا پول خود را از نظارت نهادهای داخلی دور نگه دارند.

پولشویی مبتنی بر تجارت

این روش یکی از پیچیده‌ترین و جدیدترین روش‌های پولشویی است. در این روش، نقل و انتقال پول از طریق ارزش‌گذاری بیش از حد یا کمتر از حد فاکتور خرید کالا انجام می‌شود. به عنوان مثال، حراج آثار هنری با قیمت‌های غیرمتعارف و هویت نامعلوم خریدار و فروشنده، مکان امنی برای پولشویی ایجاد می‌کند، زیرا ارزش‌گذاری آثار هنری به راحتی قابل تخمین نیست.

سایت‌های فریلنسری

پولشویی می‌تواند از طریق سایت‌های فریلنسری مانند Fiverr یا Freelancer.com انجام شود. در این سایت‌ها، وجوه کارفرما در حسابی قفل می‌شود تا زمانی که فریلنسر کار را تمام کند و پول به او پرداخت شود.

سایر روش‌های رایج پولشویی

• سرمایه‌گذاری در کالاهایی مانند طلا و جواهرات: این کالاها به راحتی قابل حمل و انتقال هستند و می‌توانند به سرعت به پول نقد تبدیل شوند.
• خرید و فروش دارایی‌های با ارزش: املاک، اتومبیل، قایق و … از جمله دارایی‌هایی هستند که می‌توانند به عنوان واسطه‌های پولشویی استفاده شوند.
• قمار و پولشویی در کازینو: کازینوها محیط‌های مناسبی برای پنهان کردن منبع پول غیرقانونی ارائه می‌دهند.
• جعل و استفاده از شرکت‌های صوری: شرکت‌های غیر فعالی که فقط روی کاغذ وجود دارند و برای پنهان کردن فعالیت‌های غیرقانونی استفاده می‌شوند.
• استفاده از کسب و کارهای پول‌نقد محور: رستوران‌ها، کازینوها، و سینماها نمونه‌هایی از کسب و کارهایی هستند که به راحتی می‌توانند پول غیرقانونی را وارد چرخه اقتصادی کنند.
• سرمایه‌گذاری خارجی: انتقال پول به کشورهای دیگر و سرمایه‌گذاری در پروژه‌ها و کسب و کارهای خارجی نیز یکی از روش‌های رایج پولشویی است.

مثال پولشویی: شستشوی پول از طریق سرمایه‌گذاری خارجی

نحوه اجرای پولشویی از طریق سرمایه‌گذاری خارجی

• ورود پول کثیف به سیستم مالی:
  یک سازمان جنایتکار با یک سرمایه‌گذار خارجی توافق می‌کند و مبلغی معادل یک میلیون دلار پول نقد غیرقانونی را به او می‌سپارد.
  سرمایه‌گذار پس از کسر حق‌الزحمه خود، باقی‌مانده پول را در یکی از شرکت‌های صوری متعلق به سازمان جنایتکار، سرمایه‌گذاری می‌کند.
• سرمایه‌گذاری در شرکت صوری:
  ورود نقدینگی از سمت سرمایه‌گذار خارجی به شرکت صوری، به دلیل ظاهر قانونی آن، غیرطبیعی جلوه نمی‌کند.
  مجرمان پس از برگشت پول به شرکت صوری، با استفاده از روش‌های مختلفی اقدام به برداشت آن می‌کنند.
• استفاده از پول در کسب‌وکارهای دیگر:
  مجرمان ممکن است این پول را در یک کسب‌وکار دیگر متعلق به خود سرمایه‌گذاری کنند.
  یکی از روش‌های معمول، اعطای وام از سوی شرکت صوری به کسب‌وکار دیگر است.
• اعلام ورشکستگی شرکت صوری:
  کسب‌وکاری که وام را دریافت کرده، پس از بازگرداندن پول نقد به مجرمان، در ظاهر وام را نکول می‌کند (اعلام ورشکستگی می‌کند و به همین دلیل توانایی مالی بازپرداخت اقساط را نخواهد داشت).
  این فرآیند منجر به ثبت ضرر برای شرکت صوری اول می‌شود و به تبع آن مالیات شرکت کاهش می‌یابد.

مجازات پولشویی در ایران طبق ماده ۹ قانون مبارزه با پولشویی

طبق ماده ۹ این قانون، مجازات‌های پولشویی به شرح زیر است:

• جزای نقدی:
  مجرم باید جزای نقدی‌ای معادل وجوه یا ارزش مالی پولشویی پرداخت کند.
• حبس تعزیری:
  اگر مجموع اموال پولشویی و عواید آن تا ۱ میلیارد تومان باشد، علاوه بر جزای نقدی، مجرم به حبس تعزیری درجه پنجم محکوم می‌شود. حبس تعزیری درجه پنجم شامل حبس از دو تا پنج سال می‌باشد.
  اگر مجموع اموال پولشویی و عواید آن بیش از ۱ میلیارد تومان باشد، علاوه بر جزای نقدی، مجرم به حبس تعزیری درجه چهارم محکوم می‌شود. حبس تعزیری درجه چهارم شامل حبس از پنج تا ده سال می‌باشد.
• استرداد درآمد و عواید حاصل از جرم:
  به نقل از وبسایت مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی، مرتکبین جرم پولشویی علاوه بر جزای نقدی، موظف به استرداد درآمد و عواید حاصل از ارتکاب جرم (شامل اصل و منافع حاصل) هستند.
  همچنین به جزای نقدی‌ای معادل یک چهارم عواید حاصل از جرم محکوم می‌شوند که باید به حساب درآمد عمومی نزد بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران واریز گردد.

مصادیق پولشویی در ایران

پولشویی به عنوان یکی از جرایم سازمان‌یافته اقتصادی در ایران به سه دسته کلی تقسیم می‌شود.

در زیر به تشریح این مصادیق می‌پردازیم:

استفاده مجرم از منافع حاصل از اصل جرم پولشویی

به عنوان مثال، فردی که می‌داند مالی که در حال استفاده از آن است از طریق فرآیند پولشویی به دست آمده، مجرم محسوب می‌شود.

مبادله پول برای پنهان کردن منبع مجرمانه آن

دومین مصداق پولشویی، تبدیل، مبادله یا انتقال عوایدی به منظور کتمان منشأ مجرمانه پول است. در این حالت، شخص با علم به اینکه پول به طور مستقیم یا غیرمستقیم از طریق ارتکاب جرم به‌دست آمده، اقدام به انجام معاملاتی می‌کند تا منشا پول پنهان بماند. برای مثال، اگر شخصی با علم به اینکه پولی در اثر فروش مواد مخدر به دست آمده اما اقدام به صدور فاکتور یک کالا به ازای آن کند، مجرم است، زیرا سعی کرده منشا پول را ناشی از فروش یک کالا نشان دهد.

پنهان کردن منشا پول مجرمانه

سومین مصداق پولشویی شامل کتمان منشأ، منبع، محل، نقل و انتقال، جابه‌جایی یا مالکیت عوایدی است که به ‌طور مستقیم یا غیرمستقیم در نتیجه جرم تحصیل ‌شده باشد. برای مثال، مجرم ممکن است منشا پول را پنهان کند یا نقل و انتقالاتی که منجر به پاک شدن آن شده است را مخفی نگه دارد.

روش‌های تشخیص پولشویی

پولشویی فرایندی است که در آن پول‌های حاصل از فعالیت‌های غیرقانونی به نظر قانونی جلوه داده می‌شوند. نهادهای قانونی و موسسات مالی برای تشخیص و مقابله با پولشویی از روش‌های مختلفی استفاده می‌کنند.

در ادامه به برخی از این روش‌ها اشاره می‌شود:

فعالیت‌های مالی غیرمعمول

بررسی تراکنش‌های مالی که با الگوهای معمول تراکنشات افراد سازگار نیست. مثلاً حجم بالای واریزها و برداشت‌ها که با درآمد و فعالیت‌های معمول فرد همخوانی ندارد.

سپرده‌گذاری‌های بی‌منبع

واریز حجم زیادی پول به حساب‌های بانکی بدون ارائه منبع مشخص و قانونی برای آن. این نوع سپرده‌گذاری‌ها معمولاً به دلیل منابع غیرقانونی پول انجام می‌شود.

عدم همکاری در ارائه اطلاعات

مجرمان در پاسخ به سوالات مربوط به منبع پول طفره می‌روند یا به صورت تدافعی عمل می‌کنند. این رفتارها می‌تواند نشان‌دهنده وجود پولشویی باشد.

اختلاف در اطلاعات ارائه شده

وجود تناقض در اطلاعات و توضیحات ارائه شده توسط افراد درگیر در تراکنش‌های مالی مشکوک.

سرمایه‌گذاری‌های غیرموجه توسط اشخاص ثالث

ورود مبالغ هنگفت توسط افراد ثالث به شرکت‌های مرتبط با مجرمان بدون ارائه توضیح منطقی و قانونی.

تراکنش‌های مالی پیچیده

استفاده از تراکنش‌های مالی پیچیده و متعدد برای پنهان کردن منشأ پول. این روش‌ها معمولاً به گونه‌ای طراحی می‌شوند که ردیابی پول را دشوار کنند.

خرید ارز دیجیتال

خرید مقدار زیادی ارز دیجیتال با استفاده از ارزهای فیات (دلار، یورو و …) به ویژه در دوران رکود بازار ارزهای دیجیتال. این روش یکی از راه‌های محبوب برای پنهان کردن منشأ پول‌های غیرقانونی است.

خرید جواهرات و طلا

خرید مقدار زیادی جواهرات و شمش‌های طلا که به دلیل ارزش بالای آنها به راحتی قابل حمل و پنهان کردن هستند.

تغییر مکرر حسابداران

تغییر مکرر حسابداران توسط مجرمان برای جلوگیری از آشنایی کامل حسابداران با فعالیت‌های پولشویی آنها. این روش به آنها کمک می‌کند تا فعالیت‌های مشکوک خود را پنهان کنند.

کسب و کارهای نقدی با درآمد مشکوک

وجود کسب و کارهای نقدی که درآمدهای هنگفت و غیرطبیعی دارند. مثلاً رستوران‌ها، جواهرفروشی‌ها، نمایندگی‌های خودرو و صرافی‌ها که می‌توانند به عنوان پوششی برای پولشویی استفاده شوند.

روش‌های پولشویی در سیستم بانکی

پولشویی، فرایندی است که در آن افراد یا گروه‌ها از روش‌های مختلفی برای تبدیل درآمدهای غیرقانونی به دارایی‌های قانونی استفاده می‌کنند. این فرآیند به دلیل اهمیت بالای آن در اقتصاد جهانی و تاثیرات منفی که بر نظام مالی دارد، نیازمند توجه ویژه و دقیق‌ترین نظارت‌هاست.

در این متن به بررسی روش‌های مختلف پولشویی در سیستم بانکی می‌پردازیم:

استفاده از ابزارهای بانکی همچون حوالجات بانکی

حوالجات بانکی یکی از رایج‌ترین روش‌های پولشویی است. در این روش، پول‌های غیرقانونی از طریق حوالجات به حساب‌های بانکی مختلف منتقل می‌شوند. این انتقال‌ها معمولاً به‌صورت بین‌المللی انجام می‌شوند تا ردیابی آن‌ها برای مقامات نظارتی دشوارتر شود.

 انتقال تلگرافی برای جابه‌جا کردن پول در سطح بین‌المللی

انتقال تلگرافی یا وایر ترانسفر، یکی دیگر از روش‌های محبوب پولشویی است. در این روش، پول‌ها به سرعت و با استفاده از سیستم‌های بانکی به کشورهای مختلف منتقل می‌شوند. این انتقال‌ها معمولاً از طریق موسسات مالی بین‌المللی انجام می‌شوند و به دلیل حجم بالای تراکنش‌ها، شناسایی مبالغ مشکوک و غیرقانونی چالش‌برانگیز است.

اسمورفینگ یا ساختاربندی

اسمورفینگ به معنای تقسیم پول‌های بزرگ به مبالغ کوچک‌تر و واریز آن‌ها به حساب‌های مختلف است. این حساب‌ها ممکن است به اسم بستگان، افراد ثالث، اسامی جعلی یا شرکت‌های صوری باز شوند. هدف از این روش، جلوگیری از گزارش معاملات نقدی مشکوک توسط بانک‌ها و مقامات نظارتی است.

خرید سهام کنترلی در یک بانک

یکی از روش‌های پیچیده‌تر پولشویی، خرید سهام کنترلی در یک بانک در کشوری با قوانین ضعیف در برابر پولشویی است. با این کار، پولشویان می‌توانند پول‌های خود را از طریق بانک تحت کنترل خود بدون مورد پرسش قرار گرفتن انتقال دهند. این روش به دلیل پیچیدگی‌های حقوقی و مالی که دارد، معمولاً توسط سازمان‌های بزرگتر و پیچیده‌تر جنایی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

استفاده از موسسات مالی غیربانکی

موسسات مالی غیربانکی مانند صرافی‌ها نیز می‌توانند به‌عنوان ابزارهای پولشویی مورد استفاده قرار گیرند. این موسسات معمولاً نظارت‌های کمتری نسبت به بانک‌ها دارند و به همین دلیل، پولشویان می‌توانند با استفاده از آن‌ها پول‌های غیرقانونی خود را به پول‌های قانونی تبدیل کنند.

جلوگیری از پولشویی: نقش بانکها و چالش‌های اینترنتی

نیاز به اصلاح فرآیندهای بانکی

پولشویی به عنوان یکی از چالش‌های اساسی در صنعت بانکداری، با پیچیدگی‌های جدیدی روبرو شده است، به خصوص با ظهور فناوری‌های اینترنتی. برای مقابله با این چالشات، بانکها نیازمند بهبود و اصلاح فرآیندهای خود هستند.

فعالیت‌های مبارزه با پولشویی

برای مبارزه با پولشویی، بانکها می‌توانند از روش‌های متعددی استفاده کنند که شامل موارد زیر می‌شود:

احراز هویت (KYC  Know Your Customer)

احراز هویت دقیق مشتریان از طریق جمع‌آوری و ارزیابی اطلاعات شخصی و مالی، اولین مرحله در پیشگیری از پولشویی است.

ارزیابی بایسته مشتری (CDD  Customer Due Diligence)

این فرایند شامل تحلیل و ارزیابی دقیق‌تری از مشتریان و فعالیت‌های مالی آن‌ها است، که به منظور شناسایی فعالیت‌های مشکوک و نامناسب مورد استفاده قرار می‌گیرد.

غربالگری مشتری (Customer Screening)

بانکها برای تشخیص افراد و شرکت‌های مشکوک به پولشویی، از غربالگری مشتری استفاده می‌کنند که شامل بررسی لیست‌های تحریم و فعالیت‌های مشکوک است.

گزارش تراکنشات مشکوک (Suspicious Transaction Reporting)

بانکها موظف به گزارش دادن هرگونه تراکنش مشکوک به مراجع مربوطه هستند، تا اقدامات لازم برای بررسی و تحقیق انجام شود.

چالش‌های پولشویی در دنیای اینترنت

با ظهور اینترنت و فناوری‌های نوین، چالش‌های جدیدی برای پولشویی به وجود آمده است:

• استفاده از موسسات بانکی و خدمات پرداخت آنلاین ناشناس، که ممکن می‌سازد تراکنش‌های پولی را پیگیری کردن و تشخیص دادن آن‌ها دشوار می‌کند.
• نقل و انتقالات همتا به همتا (P2P) با استفاده از تلفن‌های همراه، که می‌تواند ردیابی آن‌ها را برای بانکها چالشی بسیار قوی ایجاد کند.
• استفاده از سرورهای پروکسی و نرم‌افزارهای ناشناس کننده که باعث می‌شوند فعالیت‌های پولشویی در اینترنت پیچیده‌تر و قابل تشخیص کمتر شود.
• پولشویی با استفاده از ارزهای دیجیتال، به خصوص بیت کوین، که به دلیل ناشناس بودن نسبی تراکنش‌ها، جذابیت بیشتری برای مجرمان دارد.

نیاز به بهبود قوانین AML

با توجه به پیشرفت سایبری و فناوری، قوانین مربوط به مقابله با پولشویی نیازمند بهبود و به‌روزرسانی هستند تا بتوانند به طور کامل با تهدیدات جدیدی که از سوی پولشویان مطرح می‌شوند، برخورد کنند.

انواع روش‌های پولشویی با ارزهای دیجیتال

پولشویی یکی از مسائلی است که در دنیای ارزهای دیجیتال به شکل گسترده‌ای و به روش‌های متنوعی انجام می‌شود.

در اینجا به برخی از این روش‌ها و جزئیات آنها پرداخته می‌شود:

اسمورفینگ (Smurfing)

در روش اسمورفینگ، به جای استفاده از بانک‌ها، مجرمان از طریق تراکنش‌های ارزهای دیجیتال مقدار زیادی از پول را پنهان می‌کنند. این فرآیند شامل انتقال‌های کوچک ارز برای پنهان کردن انتقال بزرگترین می‌شود.

ترکیب (Mixing)

خدمات ترکیب ارزهای دیجیتال، با استفاده از ترکیب تراکنش‌ها از چندین منبع مختلف، قابلیت پنهان کردن تاریخچه تراکنش‌ها را فراهم می‌کنند. این روش برای آنهایی که می‌خواهند ردیابی تراکنش‌های خود را دشوارتر کنند، مورد استفاده قرار می‌گیرد.

تراکنش‌های برون مرزی (Offshore Transactions)

مجرمان برای پنهان کردن منابع مالی، از حساب‌های بانکی خارج از کشور استفاده می‌کنند و تراکنش‌های ارزهای دیجیتال را برای انتقال پول کثیف بهره می‌گیرند.

خدمات مستقر در حوزه‌های قضایی پرخطر

مناطق با قوانین ضعیف‌تر در زمینه مبارزه با پولشویی و تامین مالی تروریسم، محیط مناسبی برای فعالیت مجرمان پولشویی با استفاده از ارزهای دیجیتال فراهم می‌آورند.

صرافی‌های فیات

این صرافی‌ها به مجرمان این امکان را می‌دهند که ارزهای دیجیتال را به پول نقد تبدیل کرده و فرآیند جریان پول را از مدارهای معمولی تراکنش همتا به همتا مختلف کنند.

تغییر صرافی

استفاده از چندین صرافی برای انجام تراکنش‌های متعدد ارزهای دیجیتال، ردیابی پول را برای افراد و سازمان‌های مبارزه با پولشویی دشوارتر می‌کند.

پرایوسی کوین‌ها

بلاک چین‌هایی که از تکنیک‌های رمزنگاری پیشرفته استفاده می‌کنند، مجرمان را قادر می‌سازند تا جزئیات تراکنش‌ها و آدرس‌های مختلف را پنهان کرده و از آنها برای پولشویی بهره ببرند.

پلتفرم‌های قمار

پلتفرم‌های قمار ارزهای دیجیتال، با ایجاد حساب‌های ناشناس و تراکنش‌های بی‌رد و بدل، به مجرمان این امکان را می‌دهند تا پول کثیف را به طریقی غیرقانونی جابجا کنند.

مسئولیت تشخیص و مقابله با پولشویی: نقش نهادهای بین‌المللی و ملی

مسئولیت تشخیص پولشویی، که یکی از اصولی‌ترین موارد در حوزه جرم‌شناسی مالی به شمار می‌رود، به وجود چندین نهاد معتبر و بین‌المللی واگذار شده است که هر یک به نحوی مختص به ارزیابی و رصد فعالیت‌های مشکوک به پولشویی می‌پردازند.

یکی از اصلی‌ترین نهادها در این زمینه، سازمان بین‌المللی اطلاعات پولشویی (IMoLIN) است که به عنوان شبکه‌ای جهانی عمل می‌کند و به کشورهای عضو اطلاعات و پشتیبانی لازم را در زمینه تحقیقات و پیگیری فعالیت‌های مرتبط با پولشویی ارائه می‌دهد. IMoLIN با همکاری اینترپل و پلیس‌های داخلی کشورهای عضو گروه G7، که شامل آمریکا، کانادا، بریتانیا، فرانسه، آلمان، ایتالیا و ژاپن است، به عملیات مشترک و اطلاع‌رسانی می‌پردازد.

در ادامه، گروه ویژه اقدام مالی (FATF)، که توسط رهبران کشورهای G7 تأسیس شده است، نقش دیگری را در تقویت تدابیر بین‌المللی مبارزه با پولشویی برعهده دارد. FATF با انتشار استانداردها و راهنمایی‌های خود، به کشورها کمک می‌کند تا سیستم‌های مالی و قضایی خود را برای شناسایی، پیشگیری و مقابله با پولشویی تقویت کنند.

در ایالات متحده، بخشی از مسئولیت تحقیقات پولشویی به FBI و IRS واگذار شده است، که به عنوان نهادهای اجرایی، در تحقیق و پیگیری جرایم مالی و پولشویی دخالت دارند.

اثرات پولشویی در اقتصاد

پولشویی، یعنی فرآیند قانونی کردن منابع مالی کثیف که از فعالیت‌های جنایی مانند قاچاق مواد مخدر یا فرار مالیاتی به دست آمده‌اند، اثرات منفی گسترده‌ای بر اقتصاد یک کشور دارد.

در ادامه به جزییات این اثرات می‌پردازیم:

تقاضای پول

ورود ناگهانی پول کثیف به یک اقتصاد، منجر به افزایش تقاضا برای کالاهای لوکس و خدمات مصرفی می‌شود. این افزایش تقاضا ممکن است به نرخ‌های بالای بهره، تورم، بیکاری و مشکلات اقتصادی دیگر منجر شود که به طور خاص بر افراد ضعیف‌تر و کسب‌وکارهای کوچک تأثیر می‌گذارد.

رشد اقتصادی

وجود پولشویی و ارزش گذاری نادرست بر بخش‌های اقتصادی، موجب کاهش جذابیت برای سرمایه‌گذاری‌های خارجی می‌شود. این امر می‌تواند رشد اقتصادی پایدار را در کشور مورد نظر مختل کند و بازده سرمایه‌گذاری‌ها را کاهش دهد.

توزیع درآمد

واردات پول کثیف به اقتصاد، باعث شکافهای اجتماعی بیشتری میان افراد از نظر توزیع درآمد می‌شود. این موضوع می‌تواند موجب افزایش جرم‌انگاری و ارتکاب جرائم شود. همچنین، فرار مالیاتی که اغلب با پولشویی همراه است، می‌تواند منجر به کاهش درآمد مالیاتی دولت شود و در نتیجه به مشکلات بودجه‌ای و اقتصادی بیشتری منجر گردد.

درآمد مالیاتی و کسری بودجه

درآمدهای حاصل از فعالیت‌های پولشویی، معمولاً به دولت واردات نمی‌شود و در نتیجه، می‌تواند به کاهش درآمد مالیاتی کشور منجر شود. این موضوع می‌تواند در بلندمدت به کسری بودجه و مشکلات اقتصادی جدی‌تری منجر شود.

در صورت نیاز به مشاوره حقوقی کیفری درباره ی جرم پولشویی و مجازات آن، بهتر است با وکیل متخصص در حقوق کیفری تماس بگیرید. وکلا با توجه به تجربه و دانش حقوقی خود، می‌توانند به شما راهنمایی حقوقی دقیق‌تری در این زمینه ارائه دهند و به شما کمک کنند تا حقوق و مسائل حقوقی خود را به درستی دفاع کنید.